พระนาคปรก 9 เศียร เนื้อผงพุทธคุณ รุ่นแรก

พระพุทธมหานวนาคปฎิมากร ปรกเก้า

เจ้าคุณธงชัย วัดไตรมิตรวิทยาราม กรุงเทพมหานคร ปลุกเสก ปี 2541

พระนาคปรก 9 เศียร เนื้อผงพุทธคุณรุ่นแรก ตอกโค๊ต พระพุทธมหานวนาคปฎิมากร ปรกเก้า เจ้าคุณธงชัย วัดไตรมิตรวิทยาราม กรุงเทพมหานคร ปลุกเสก ปี 2541

พระพุทธมหานวนครปฏิมากร พระพุทธรูป พระปางนาคปรก ปางนาคปรกนี้ อยู่ในพระอิริยาบถนั่งขัดสมาธิราบ ทรงหงายพระหัตถ์ทั้งสองแบวางซ้อนกันบนพระเพลา พระหัตถ์ขวาซ้อนกับพระหัตถ์ซ้าย มีพญานาคแผ่พังพานปกคลุมเบื้องพระเศียร บางแห่งสร้างเป็นแบบนั่งขัดสมาธิเพชร

สมเด็จพระมหารัชมงคลมุนี หรือ “สมเด็จธงชัย” แห่งวัดไตรมิตรวิทยาราม ได้จัดสร้างและทำพิธีมหาพุทธาภิเษก “พระพุทธมหานวนครปฏิมากร” เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 2541 ณ วัดไตรมิตรวิทยาราม พระพุทธรูปปางนาคปรกเพื่อให้เกิดความร่มเย็นเป็นสุข ซึ่งองค์พระปฏิมาตลอดจนองค์นาค 9 เศียร หรือ "มหานวะนาค" มีพุทธศิลป์ในรูปแบบของศิลปะสุโขทัย โดยได้รับแรงบันดาลใจมาจากพระนาคปรกเก้าเศียรศรีสัชนาลัย วัดพระธาตุเจ็ดแถว จ.สุโขทัย อันเป็นดินแดนกรุงรัตนโกสินทร์ จนมาถึงกรุงเทพมหานคร เป็นพระพุทธปฏิมาร่วมสมัย ซึ่งเป็นขนดนาคซ้อนเรียงขึ้นเป็นฐานทั้งหมด 7 ชั้น

โดยมีองค์พญามุจลินทร์หรือองค์พญานาคแผ่พังพานขึ้นทั้งหมด 9 เศียร ตั้งขึ้นเพื่อเป็นพุทธบัลลังก์ให้พระพุทธองค์ได้ทรงปลอดจากเภทภัยแลหมู่มารที่มาผจญ รวมถึงคุ้มแดดคุ้มฝนให้ทรงสำราญพระวรกาย ตามตำนานที่กล่าวขานกันมาตั้งแต่อดีต จึงเป็นคติธรรมที่นำมาสร้างเป็นพระพุทธปฏิมาจำลองขนาดเล็ก นัยยะเพื่อให้เกิดพุทธานุภาพ

ประวัติความเป็นมา

ครั้นพระพุทธองค์เสด็จประทับเสวยวิมุตติสุข  ณ  ร่มไม้อชปาลนิโครธสิ้น 7 วันแล้ว  พระองค์ก็เสด็จไปประทับนั่งเสวยวิมุตติสุขยังร่มไม้จิก  อันมีชื่อว่า “มุจลินท์”  ซึ่งตั้งอยู่ด้านทิศอาคเนย์ของต้นพระศรีมหาโพธิ  แต่บังเอิญวันนั้นเกิดมีฝนตกพรำอยู่ไม่ขาดสายตลอด  7 วัน  พญานาคมุจลินท์ผู้เป็นราชาแห่งนาคได้ออกจากนาคพิภพ  ทำขนดล้อมพระวรกาย 7 ชั้น  แล้วแผ่พังพานใหญ่ปกคลุมเบื้องบนเหมือนกั้นเศวตรฉัตรถวายพระผู้มีพระภาคเจ้า  ด้วยความประสงค์มิให้ฝนและลมหนาวสาดต้องพระวรกาย  ทั้งป้องกันเหลือบยุง  บุ้ง ร่าน ริ้น และสัตว์เลื้อยคลานทั้งมวลด้วย

ครั้นฝนหายขาดแล้ว พญามุจลินท์นาคราชจึงคลายขนดจากที่ล้อมพระวรกายพระพุทธเจ้า  จำแลงเพศเป็นมาณพน้อยยืนทำอัญชลีถวายนมัสการพระพุทธองค์ ในที่เฉพาะพระพักตร์ลำดับนั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงเปล่งอุทานว่า

" สุโข  วิเวโก  ตุฏฐสฺส สุตธมฺมสฺส  ปสฺสโต

อพฺยาปชฺชํ  สุขํ  โลเก ปาณภูเตสุ  สญฺญโม

สุขา  วิราคตา  โลเก กามานํ  สมติกฺกโม

อสฺมิมานสฺส  วินโย เอตํ  เว  ปรมํ  สุขํ "

คือ ความสงัดเป็นสุขของบุคคลผู้มีธรรมอันได้สดับแล้ว รู้เห็นสังขารทั้งปวงตามเป็นจริงอย่างไร ความเป็นคนไม่เบียดเบียน  คือ ความสำรวมในสัตว์ทั้งหลายและความเป็นคนปราศจากความกำหนัด  คือ ความก้าวล่วงกามทั้งปวงเสียได้เป็นสุขในโลก ความนำออกเสียซึ่งอัสมิมานะ  คือ ความถือตัวตนให้หมดได้นี้เป็นสุขอย่างยิ่ง

พระพุทธจริยาที่เสด็จประทับนั่งเสวยวิมุตติสุข ภายในวงขนดของพญามุจลินท์นาคราชที่ขดแวดล้อมพระกายอยู่นี้เป็นเหตุให้สร้างพระพุทธรูปปางนี้ขึ้นมาเรียกว่า “ปางนาคปรก”

++พระเครื่องถ่ายจากองค์จริงครับ++