เมื่อพระพุทธศาสนาได้เกิดขึ้นในโลกโดยพระบรมศาสดาหรือเจ้าชายสิทธัตถะเป็นผู้ทรง ค้นพบอมตะธรรมวิเศษอันมีผู้เลื่อมใสสักการะ แล้วยึดเป็นสรณะ พระพุทธองค์ทรงมีพระสาวกตาม เสด็จประพฤติปฏิบัติตามมากมาย จนเป็นพระอสีติมหาสาวกขึ้น ท่านมหาสาวกเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ทรงไว้ซึ่งความเป็นเอตทัคคะในด้านต่าง ๆ กัน มี พระสารีบุตรทรงความเป็นยอดเยี่ยมทางปัญญา พระโมคคัลลานะทรงความเป็นยอดเยี่ยมทางฤทธิ์ เป็นต้น

ในพระพุทธศาสนานั้น เกจิอาจารย์ ผู้ที่สำเร็จฌานสมาบัติเป็นผู้มีจิตใจบริสุทธิ์ย่อมแสดงอิทธิฤทธิ์ได้หลายอย่างเป็นอเนกประการ ฤทธิ์เหล่านี้เรียกว่า “อิทธิปาฏิหาริย์” เป็นการกระทำที่สามัญชนไม่สามารถกระทำได้มีหลักฐานปรากฏอยู่ในพระไตรปิฎกมากมาย พระคณาจารย์ผู้สำเร็จฌานสมาบัติย่อมทรงไว้ซึ่งฤทธิ์ และโดยที่พระพุทธองค์ผู้เป็นเจ้าของพระพุทธศาสนานั้น พระองค์ทรงไว้ด้วยพระคุณ 3 ประการ คือ

พระกรุณาคุณ 1

พระปัญญาคุณ 1

พระบริสุทธิคุณ 2

ดังนั้นพระเถรานุเถระผู้ทรงไว้ด้วยฌานสมาบัติ ก็มักจะใช้ฤทธิ์ของท่านช่วยชีวิตมนุษย์และสัตว์โลกโดยถือเอาหลักพระกรุณาคุณ เป็นการตามรอยพระยุคลบาทแห่งสมเด็จพระบรมศาสดานั่นเอง