"คุณไสยแพ้ สามประโยคสั้นๆ"

 

สมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังษี

วัดระฆังโฆสิตาราม เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร

 

อาตมา (สมเด็จโต) ได้เห็นอานิสงส์ของการสวดมนตร์ด้วยตัวอาตมาเอง 

ในสมัยที่อาตมาได้ออกเดินธุดงค์ในป่าเป็นเวลา 15 ปี 

โดยอาศัยอยู่ในเขตดงพญาไฟ 

ซึ่งเป็นเขตที่อยู่ใกล้ชายแดนของประเทศเขมร 

ในสมัยนั้นเต็มไปด้วยสิงสาราสัตว์ และภูตผีวิญญาณ ตลอดจนชาวบ้าน

ที่มีเวทมนต์คาถา และเล่นคุณไสยกันอยู่อย่างมากมายในอาณาบริเวณชายแดนแห่งประเทศสยามในตอนนั้น 

อาตมาได้เดินธุดงค์แต่เพียงลำพัง

 

ในช่วงนั้นอาตมามิได้ศึกษาในพระเวทมนตร์คาถาอาคมใดเลย นอกจากคำว่า

 

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

 

ซึ่งมีความหมายว่า ข้าพเจ้าขอยึดมั่น พระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง

พระธรรมเป็นที่พึ่ง พระสงฆ์เป็นที่พึ่ง

 

อาตมาไปที่แห่งหนตำบลใดก็จะกล่าวเพียงคำนี้ 

ตลอดเวลาของจิตใจอันเป็นที่พึ่งของอาตมา อาตมาเดินทางเข้าสู่หมู่บ้านชายแดนแห่งประเทศสยาม 

ในดงพญาไฟขณะนั้น ในหมู่บ้านมีชาวบ้านอาศัยอยู่เพียงเล็กน้อย 

อาตมาจึงได้ปักกลดอยู่ที่ท้ายหมู่บ้าน 

มีชาวบ้านนำอาหารมาถวายตามกำลังที่เขาจะพอทำได้ 

เมื่อเห็นมีพระภิกษุมาปักกลดในที่แห่งนั้น 

อาตมาอาศัยอยู่ที่นั้นเป็นระยะเวลาหลายปี

 

และ ณ ที่แห่งนั้น อาตมาจึงได้พบคุณวิเศษแห่งการสวดมนต์

 

มีชาวบ้านผู้หนึ่งได้เข้ามาสนทนากับอาตมาหลังจากได้ถวายอาหารแล้ว 

ชาวบ้านผู้นั้นอาตมาทราบชื่อภายหลังว่าชื่อ นายผล นายผล

 

ได้เล่าให้อาตมาฟังว่า เขาเป็นผู้ฝึกเวทมนตร์คาถาอาคมเล่าเรียน

จนมีญาณแก่กล้า และมักจะทดสอบเวทมนตร์คาถาอาคม

แก่พระภิกษุสงฆ์ที่เดินทางมาปักกลด ณ บริเวณนี้เป็นประจำ

 

เขาเล่าให้อาตมาฟังว่าเขาได้ส่งอำนาจคุณไสยเข้ามาทำร้ายอาตมาทุกคืน แต่ไม่ได้หวังทำร้ายเป็นบาปเป็นกรรมถึงตาย 

เพียงแต่ต้องการทดสอบดูว่าภิกษุรูปนั้น จะมีวิชาอาคมแก่กล้าสามารถ

ที่จะต่อสู้กับคุณไสยเขาได้หรือไม่ 

นายผลก็ได้ทำคุณไสยใส่อาตมาถึง 7 วัน เต็มๆ

 

ไม่ว่าจะเป็นการปล่อยควายธนู หรือปล่อยหนังควาย ปล่อยตะขาบ 

ตลอดจนภูติพรายเข้ามาทำร้ายอาตมา

 

แต่ปรากฏสิ่งที่ปล่อยมา ก็ไม่สามารถเข้ามาทำร้ายอาตมาได้เลย

 

วันนี้จึงได้มากราบเพื่อสนทนาแลกเปลี่ยนวิชาความรู้กับอาตมา

 

อาตมาจึงได้บอกว่าตัวอาตมาเองไม่ได้ศึกษาพระเวทมนตร์คาถา 

หรือคุณไสยใด นายผลก็ไม่ยอมเชื่อหาว่าอาตมาโกหก 

ถ้าหากไม่มีของดีแล้วไซร้ไฉนอำนาจคุณไสยดำที่เขาส่งมา

จึงกลับมายังเขา ซึ่งเป็นผู้กระทำ

 

ไม่สามารถทำร้ายอาตมาได้อาตมาก็พยายามชี้แจงให้เขารู้ว่า 

อาตมาไม่มีวิชาเหล่านี้จริง ๆ ทำให้นายผลสงสัยยิ่งนักว่าเหตุใดอาตมา 

จึงไม่ได้รับภัยอันตรายจากอำนาจเวทมนตร์คุณไสยดำที่เขาส่งมาทำร้ายได้ อาตมาได้บอกกล่าวแก่เขาว่า

 

เมื่ออาตมาจะนอน อาตมาก็จะสวดแต่คำว่า

 

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

 

จนจิตมีความสงบนิ่งแล้ว จึงได้แผ่ส่วนกุศลไปให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย 

จงอย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลยอย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย 

อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย

 

และอาตมาก็จำวัดนอนเป็นปกติ

 

นายผล เมื่อได้ฟังดังนั้น จึงได้บอกแก่อาตมาว่า ข้าแต่ท่านอาจารย์ 

ถ้าเช่นนั้น ข้าพเจ้าขอร้องให้ท่านในวันนี้ 

ก่อนที่ท่านจะจำวัดจงหยุดการสวดมนต์สัก 1 คืนได้หรือไม่ 

ข้าพเจ้าต้องการจะพิสูจน์ว่าการสวดมนตร์ของท่านเช่นนี้

 

จะเป็นเกราะคุ้มครองภัยท่านหรือเป็นเพราะอำนาจเวทมนตร์คาถา

ในภูตผีปิศาจ ของข้าพเจ้าเสื่อมกันแน่ ข้าพเจ้าขอรับรองว่า 

จะไม่ทำอันตรายแก่ท่านอาจารย์อย่างเด็ดขาด

 

เพียงแต่ต้องการที่จะทดสอบให้ความรู้แจ้งเห็นจริงว่าเกิดอะไรขึ้น

 

อาตมาก็ตกลงรับปากแก่นายผลว่า คืนนี้จะไม่ทำการสวดมนต์ 

นายผลจึงได้ลากลับไป

 

ครั้นถึงเวลาพลบค่ำอาตมาก็นอนโดยมิได้ทำการสวดมนตร์

ตามที่ได้ปฎิบัติเป็นปกติ เมื่ออาตมานอนหลับไป 

อาตมารู้สึกตัวขึ้นอีกครั้งหนึ่ง เมื่อปรากฏว่าอาตมาได้ยินเสียง 

กุกกัก กุกกัก ดังขึ้นมา จึงได้จุดเที่ยนและพบตะขาบใหญ่

ยาวเท่าขาของอาตมากำลังเลื้อยเข้ามาอยู่ใกล้ตัว 

ของอาตมามาก อาตมารู้สึกตกใจถึงหน้าถอดสี 

และด้วยสัญชาติญาณจึ่งกล่าวคำสวดมนต์

 

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

 

ด้วยจิตยึดมั่นในพระพุทธองค์เป็นที่พึ่งเป็นเวลานานเท่าใดไม่ทราบได้ 

เสียงกุกกักและตะขาบที่อยู่ข้างหน้าก็อันตรธานหายไป 

จากนั้นอาตมาจึงได้จำวัดนอนเป็นปกติ

 

ในวันรุ่งขึ้น นายผลก็มาหาอาตมาและได้กล่าวว่า เมื่อคืนนี้ข้าพเจ้า

ได้ปล่อยตะขาบเข้าไปในกลดที่ท่านพักพำนักอยู่ 

อาตมาบอกว่าอาตมาได้ตื่นมาและตกใจ

 

จึงได้สวดมนต์ภาวนา ตะขาบตัวนั้น ก็อันตรธานหายไป

 

นายผลจึงได้ยกมือพนมขึ้น แล้วกล่าวว่า

 

บัดนี้ข้าพเจ้าเชื่อแล้วว่า อำนาจเวทมนตร์คาถา และคุณไสยใดๆ 

ของข้าพเจ้ามิอาจทำร้ายท่านได้ 

ก็เพราะอำนาจแก่การสวดมนตร์ภาวนาของท่าน

เป็นเกราะคุ้มครองภัยอันตรายต่างๆ ได้

 

ที่อาตมา (สมเด็จโต) ได้เล่าให้ท่านทั้งหลายในที่นี้ได้ฟังกัน 

เพื่อให้เป็นอานิสงส์ของการสวดมนตร์ว่า

 

เหล่าพรหมเทพได้มาฟังการสวดมนตร์จริงดังที่อาตมาได้เทศน์ไว้ 

เพราะถ้าไม่ใช่เหล่าพวกพรหมเทพแล้วไซร้ 

ก็คงไม่สามารถที่จะขับไล่สิ่งที่เกิดจากอำนาจคุณไสย 

ที่นายผลส่งมาเล่นงานอาตมาได้อย่างแน่นอน

 

ท่านเจ้าพระยา และ อุบาสก อุบาสิกา ในที่นั้น เมื่อได้ฟังคำเทศนาแล้ว

ต่างก็ยกมือขึ้นสาธุว่า อานิสงส์ของการสวดมนตร์มีคุณค่าสูงส่งยิ่งนัก

 

“ เรื่อง อานิสงส์ของการสวดมนต์ ”

 

เทศนาโดยท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังสี 

ดังปรากฏในงานของท่านเจ้าพระยาสรรเพชรภักดี 

จางวางมหาดเล็กในรัชกาลที่ 4 ที่ได้นิมนต์เจ้าประคุณสมเด็จโต

มาเทศน์ที่บ้านครั้นพลบค่ำ

 

ท่านเจ้าประคุณสมเด็จโตพร้อมลูกศิษย์ได้เดินทางจากวัดระฆัง

มายังบ้านของท่านเจ้าพระยาสรรเพชรภักดี

 

ซึ่งในขณะนั้นมีอุบาสก อุบาสิกา นั่งพับเพียบเรียบร้อยกันเป็นจำนวนมาก 

ด้วยต้องการสดับรับฟังการเทศน์ของท่านเจ้าประคุณ 

ณ ที่เรือนของท่านเจ้าพระยา

 

เจ้าประคุณสมเด็จโต ได้ขึ้นนั่งบนธรรมาสน์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว 

จึงกล่าวบูชาพระรัตนตรัย เมื่อจบแล้ว ท่านจึงเทศน์

 

“ เรื่อง อานิสงส์ของการสวดมนต์ ”

 

ท่านเจ้าประคุณสมเด็จโต ได้กล่าวว่ายังมีคนส่วนใหญ่เข้าใจว่า 

การสวดมนต์มีประโยชน์น้อย และเสียเวลามากหรือฟังไม่รู้เรื่อง 

ความจริงแล้วการสวดมนต์มีประโยชน์อย่างมากมาย

 

เพราะการสวดมนต์เป็นการกล่าวถึงคุณงามความดี 

ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ว่าพระองค์ท่านมีคุณวิเศษอย่างไร 

พระธรรมคำสอนของพระองค์มีคุณอย่างไร 

และพระสงฆ์อรหันต์อริยะเจ้ามีคุณเช่นไร 

การสวดมนต์ด้วยความตั้งใจจนจิตเป็นสมาธิ แล้วใช้สติพิจารณา

จนเกิดปัญญาและความรู้ความเข้าใจ

 

ประโยชน์สูงสุดของการสวดมนต์นั่นคือ จะทำให้ท่านเป็นผล

 

จนสำเร็จเป็นพระอรหันต์

 

ที่อาตมากล่าวเช่นนี้ มีหลักฐานปรากฏในพระธรรมคำสอนที่กล่าวไว้ว่า โอกาสที่จะบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์มี 5 โอกาสด้วยกันคือ

 

• เมื่อฟังธรรม

• เมื่อแสดงธรรม

• เมื่อสาธยายธรรม นั่นคือ การสวดมนต์

• เมื่อตรึกตรองธรรม หรือเพ่งธรรมอยู่ในขณะนั้น

• เมื่อเจริญวิปัสสนาญาณ

 

การสวดมนต์ในตอนเช้าและในตอนเย็นเป็นประเพณีที่ปฏิบัติกันมา 

ตั้งแต่สมัยพุทธกาล

 

พระพุทธเจ้าทรงประกาศพระพุทธศาสนาบรรดาพุทธบริษัททั้งหลาย 

ต่างพากันมาเข้าเฝ้าพระพุทธองค์ โดยแบ่งเวลาเข้าเฝ้าเป็น 2 เวลา

 

นั่นคือ ตอนเช้าเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า เพื่อฟังธรรม

 

ตอนเย็นเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าเพื่อฟังธรรม

 

การฟังธรรมเป็นการชำระล้างจิตใจ ที่เศร้าหมองให้หมดไป

เพื่อสำเร็จสู่มรรคผลพระนิพพาน

 

การสวดมนต์นับเป็นการดีพร้อมซึ่งประกอบไปด้วยองค์ทั้ง 3 นั่น คือ

 

• กาย มีอาการสงบเรียบร้อยและสำรวม

• ใจ มีความเคารพนบนอบต่อคุณพระรัตนตรัย

• วาจา เป็นการกล่าวถ้อยคำสรรเสริญถึงพระคุณอันประเสริฐ ในพระคุณทั้ง 3 พร้อมเป็นการขอขมา ในการผิดพลาด

หากมีและกล่าวสักการะเทิดทูนสิ่งสูงยิ่ง ซึ่งเราเรียกได้ว่าเป็น

การสร้างกุศล ซึ่งเป็นมงคลอันสูงสุดที่เดียวอาตมาภาพ 

ขอรับรองแก่ท่านทั้งหลายว่า

 

ถ้าหากบุคคลใดได้สวดมนต์เช้าและเย็นไม่ขาดแล้ว 

บุคคลนั้นย่อมเข้าสู่แดนพระอรหันต์อย่างแน่นอน

 

การสวดมนต์นี้ ควรสวดมนต์ให้มีเสียงดังพอสมควร 

ย่อมก่อให้เกิดประโยชน์แก่จิตตน และประโยชน์แก่จิตอื่น

 

*ที่ว่าประโยชน์แก่จิตตน คือ เสียงในการสวดมนต์จะกลบเสียงภายนอก

ไม่ให้เข้ามารบกวนจิต 

ก็จะทำให้เกิดความสงบอยู่กับบทสวดมนต์นั้น ๆ 

ทำให้เกิดสมาธิและปัญญา เข้ามาในจิตใจของผู้สวด

 

*ที่ว่าประโยชน์แก่จิตอื่น คือ ผู้ใดที่ได้ยินได้ฟังเสียงสวดมนต์จะพลอย 

ได้เกิดความรู้เกิดปัญญา มีจิตสงบลึกซึ้งตามไปด้วย

 

ผู้สวดก็เกิดกุศลไปด้วยโดยการให้ทานโดยทางเสียง 

เหล่าพรหมเทพที่ชอบฟังเสียงในการสวดมนต์ มีอยู่จำนวนมาก 

ก็จะมาชุมนุมฟังกันอย่างมากมาย

 

เมื่อมีเหล่าพรหมเทพเข้ามาล้อมรอบตัวของผู้สวดอยู่เช่นนั้น 

ภัยอันตรายต่าง ๆ ที่ไหนก็ไม่สามารถกล้ำกลายผู้สวดมนต์ได้

ตลอดจนอาณาเขตและบริเวณบ้านของผู้ที่สวดมนต์

 

ย่อมมีเกราะแห่งพรหมเทพและเทวดา ทั้งหลายคุ้มครองภัยอันตราย 

ได้อย่างดีเยี่ยม

 

ดูก่อน.. ท่านเจ้าพระยาและอุบาสก อุบาสิกาในที่นี้

 

การสวดมนต์เป็นการระลึกถึงพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ

เมื่อจิตมีที่พึ่งคือ คุณพระรัตนตรัย ความกลัวก็ดี ความสะดุ้งกลัวก็ดี 

และความขนพองสยองเกล้าก็ดี ภัยอันตรายใด ๆ ก็ดี

 

จะไม่มีแก่ผู้สวดมนต์นั่นแล.